Iemand die sport is gezond bezig, maar heeft wel kans op blessures. Zeker bij het voetbal komen veel blessures voor. Deze blessures worden mede voor een groot deel veroorzaakt omdat voetbal een contact sport is. De aard van het spel is dus van invloed op het aantal blessures.
Er zijn zeker bij het voetbal nog meer factoren die van invloed zijn op het aantal en de aard van de blessures.
Zo ontstaan er tijdens voetbalwedstrijden meer blessures dan tijdens trainingen. Tevens ontstaan er meer blessures tijdens trainingen in de voorbereidingsperiode dan in de wedstrijd- of competitieperiode.
Het niveau waarop men speelt is ook van invloed op het aantal blessures. Naarmate men hoger speelt, wordt de kans op blessures groter.
Bij blessures kan er een onderscheid gemaakt worden tussen contactblessures en niet contact blessures.
Contact blessures ontstaan door dat de speler in aanraking komt met bijvoorbeeld een tegenstander, de bal, de grond of ander element op het voetbalveld. Men kan hierbij denken aan het vallen op de grond, een schop krijgen van een tegenstander, hoofden tegen elkaar tijdens een kopduel enz.
Niet contact blessures zijn blessures die ontstaan door bijvoorbeeld overbelasting, verrekking van spieren en pezen of zelfs scheuring van spieren of pezen.
Veel voorkomende contact blessures komen voor aan:
• Hoofd en nek.
Onder andere veroorzaakt door kopduels, het wegstompen van een bal door een keeper, te hoog of te laag trappen.
• Romp.
Deze blessure kan onder andere veroorzaakt worden door het te hoog trappen door een tegenstander of hard
aangeschoten krijgen van een bal.
• Armen.
Blessures aan de armen ontstaan vaak na het vallen op bijvoorbeeld de grond. Vaak wordt een val veroorzaakt doordat
een tegenstander een overtreding maakt door bijvoorbeeld een te laat ingezette sliding.
Veel voorkomende niet contact blessures komen voor aan:
• Knie of kniebandletsel.
Aangezien voetbal een zware belasting van het kniegewricht vergt komt er dan ook veel knieletsel voor in de vorm van
een beschadigde meniscus. Kniebandletsel zoals het (gedeeltelijk) afscheuren van een kruis- of binnenband van de
knie komt ook veel voor.
• Enkel.
Letsel aan de enkel zoals bijvoorbeeld een enkelverstuiking, verrekte of gescheurde enkelbanden komen vaak voor.
• Bovenbeen.
Letsel aan het bovenbeen komt bij voetballers heel vaak voor. Zo is er de befaamde hamstringblessure, waarbij de
speler last heeft van een verrekte of gescheurde spier aan de achterkant van het bovenbeen. Ook verrekte of
gescheurde voorste bovenbeen spieren (Quadriceps) komen vaak voor.
• Lies.
Liesblessures zijn vaak verzamelingen van diverse aandoeningen in de liesstreek. Vaak is overbelasting van een van de
adductoren in de lies een oorzaak.
• Onderbeen/kuit.
Blessures aan het onderbeen komen vaak voor bij voetballers. Veel voorkomende blessures zijn schaafwonden en
kneuzingen.
Een spierscheuring in de kuit ( zweepslag) is ook een veel voorkomende kwetsuur.
Voorkomen van blessures.
Blessures kunnen niet altijd, maar wel vaak voorkomen worden. Een goede warming up voor een training of wedstrijd kan al veel blessures voorkomen. Verder dient een voetballer in ieder geval over een goede basisconditie te beschikken. Deze basisconditie krijgt men door voldoende en op het juiste niveau te trainen. Hierbij dient men ook voldoende rust tussen de trainingen te nemen om niet overbelast te raken.
Verder dient een speler over de juiste basisuitrusting te beschikken zoals juiste schoenen voor de juiste ondergrond, gebruik van scheenbeschermers etc.
Behandeling blessures.
Mocht een speler toch geblesseerd raken is het van belang dat men een goede diagnose laat stellen door een lid van de medische staf of fysiotherapeut.
|Na het stellen van de diagnose wordt een behandelplan opgesteld. Na of soms ook al gedurende de behandelperiode wordt een herstel- of revalidatieplan opgesteld.
Bij de uitvoering van het revalidatieplan is het heel belangrijk dat de geblesseerde speler op de juiste manier begeleidt wordt.
Hier komt de hertstel- of revalidatietrainer om de hoek kijken. Hij kan een geblesseerde speler in samenspraak met de behandelaar op de juiste wijze laten revalideren zodat deze speler later met de juiste fitheid en op het juiste niveau weer kan aansluiten bij de groepstraining.